طبیبان معالج2
•
طبیبان معالج2
جَاءَ رَجُلٌ اِلَى النَّبِىِّ (صلى الله علیه وآله وسلم) فَقالَ : یَا رَسُولَ اللهِ ! مَا عَمَلُ اَهْلِ الجَنَّةِ ؟ فَقالَ : الصِّدْقُ ، اِذَا صَدَقَ العَبْدُ بَرَّ ، وَاِذَا بَرَّ آمَنَ وَاِذَا آمَنَ دَخَلَ الجَنَّةُ . فَقَالَ : یَا رَسُولَ اللهِ ! مَا عَمَلُ اَهْلِ النَّارِ ؟ قَالَ : الکِذْبُ ، اِذَا کَذِبَ العَبْدُ فَجَرَ وَاِذَا فَجَرَ کَفَرَ وَاِذَا کَفَرَ دَخَلَ النّارَ .
مردى به محضر رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) آمد ، عرضه داشت : اى رسول خدا ! عمل اهل بهشت چیست ؟ فرمودند : راستى ، زمانى که بنده ى خدا راست بگوید نیکى نموده ، و چون نیکى کرده ایمنى یافته ، و چون ایمنى یافته وارد بهشت مى شود . عرضه داشت : اى رسول خدا ! عمل اهل جهنم چیست ؟ فرمودند : دروغ ، زمانى که عبد دروغ بگوید گناه نموده ، و چون مرتکب گناه شده ، به ناسپاسى و حق پوشى دچار شده و زمانى که اینگونه آلوده شده وارد جهنم مى شود .
یکى از همسران پیامبر مى گوید : از رسول الهى پرسیدم :
بِمَ یُعْرَفُ المُؤْمِنُ ؟ قالَ : بِوَقارِهِ وَلینِ کَلامِهِ وَصِدْقِ حَدِیثِهِ .
مؤمن با چه برنامه اى شناخته مى شود ؟ فرمودند : با متین بودن و نرمى کلام و راستى در گفتار .
داوود پیامبر به بنى اسراییل گفت :
اِجْتَمِعُوا ، فَاِنّى اُرِیدُ اَنْ اَقُومَ فیکُم بِکَلِمَتَیْن : فَاجْتَمَعُوا عَلَى بابِهِ فَخَرَجَ عَلَیْهِم فَقالَ : یَا بَنِى اِسْرَائِیلَ ! لاَ یَدْخُلْ اَجْوافَکُم اِلاّ طَیِّبٌ وَلاَ یَخْرُجُ مِنْ اَفْواهِکُمْ اِلاّ طَیِّبٌ .
جمع شوید ، مى خواهم دو کلمه به شما بگویم ، مردم کنار خانه ى داوود اجتماع کردند ، داوود در برابر آنان قرار گرفت و گفت : اى بنى اسراییل ! جز حلال و پاک نخورید ، و جز صواب و حق مگویید .
جابر مى گوید : شنیدم رسول خدا به کعب بن عجره فرمودند :
لاَ یَدْخُلُ الجَنَّةَ مَنْ نَبَتَ لَحْمُهُ مِنَ السُّحْتِ ، اَلنَّارُ اَوْلى بِهِ .
کسى که گوشتش از مال حرام روییده شده وارد بهشت نمى شود ، آتش به او سزاوارتر است !
از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده :
مَنْ نَقَلَهُ اللهُ مِنْ ذُلِّ المَعاصى اِلى عِزِّ التَّقْوى اَغْنَاهُ بِلاَ مال وَاَعَزَّهُ بِلاَ عَشیرَة وَآنَسَهُ بِلاَ اَنیس .
آن کس که خداوند او را از ذلت معاصى به عزت تقوا انتقال دهد ، بدون مال بى نیازش نموده ، و بدون قوم و قبیله عزتش داده ، و بدون انیس به او انس داده .
عَن اَمیرِالمُؤمِنینَ (علیه السلام) : اَلدُّنیَا دَارُ مَمَرّ ، وَالنّاسُ فِیها رَجُلانِ : رَجُلٌ بَاعَ نَفْسَهُ فَاَوْبَقَها ، وَرَجُلِ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَاَعْتَقَها .
امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند : دنیا گذرگاه است و مردم در آن دو مردند : مردى که خود را به دنیا فروخت بنابراین خود را نابود کرد ، و مردى که خود را از دنیا خرید ، بر این اساس وجودش را آزاد نمود .
روایت شده مردى به محضر حضرت حسین (علیه السلام) شرفیاب شد و عرض کرد : مردى گنهکارم و در برابر گناه صبر و طاقت ندارم ، مرا موعظه کن . حضرت به او فرمودند : پنج چیز را انجام بده ، بعد از آن هر گناهى را خواستى مرتکب شو . اول : رزق خدا را نخور ، هر گناهى را انجام ده . دوم : از ولایت خدا خارج شو ، سپس هر گناهى را خواستى بیاور . سوم : جایى را بطلب که خداوند تو را نبیند ، آنگاه گناه کن . چهارم : وقتى ملک موت براى گرفتن جانت آمد او را از خود دفع کن ، سپس گناه انجام بده . پنجم : زمانى که مالک دوزخ تو را وارد دوزخ کرد تو وارد آتش مشو ، سپس هر معصیتى را خواستى انجام ده !!
قَالَ عَلِىُّ بْنُ الحُسینِ (علیه السلام) : اِنَّ المَعْرِفَةَ وَکَمالَ دِینِ المُسْلِمِ تَرْکُهُ الکَلامَ فِیمَا لاَ یُعْنِیهِ ، وَقِلَّةُ مِرائِهِ وَحِلْمُهُ وَصَبْرُهُ وَحُسْنُ خُلْقِهِ .
حضرت على بن الحسین (علیه السلام) فرمودند : همانا معرفت و کمال دین مسلمان در این امور است : ترک سخن در امور بى فایده ، کمى نزاع و جدال ، بردبارى ، خویشتن دارى و خوش اخلاقى .
عَنِ البَاقِرِ (علیه السلام) : مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَکى عَمَلُهُ وَمَنْ حَسُنَتْ نِیَّتُهُ زِیدَ فِى رِزْقِهِ وَمَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زِیدَ فِى عُمْرِهِ .
امام باقر (علیه السلام) فرمودند : کسى که زبانش زبان راستى باشد کردارش پاک شود ، و هرکس نیتش نیت نیکو باشد روزیش زیاد گردد ، و کسى که نیکى اش به خانواده اش خوب باشد عمرش طولانى گردد .
عَن اَبِى عَبْدِالله (علیه السلام) : اَوْرَعُ النَّاسِ مَن وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ ، اَعْبَدُ النَّاسِ مَن اَقَامَ الفَرَائِضَ ، اَزْهَدُ النَّاسِ مَن تَرَکَ الحَرَامَ ، اَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهاداً مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ .
امام صادق (علیه السلام) فرمودند : پاکدامن ترین مردم کسى است که خود را از شبهه نگاه دارد . بنده ترین مردم کسى است که واجبات را به جاى آورد . زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید . کوشاترین مردم کسى است که گناهان را رها کند .
امام هفتم (علیه السلام) به هشام بن حکم فرمودند :
رَحِمَ اللهُ مَنِ اسْتَحْیى مِنَ اللهِ حَقَّ الْحَیاءِ فَحَفِظَ الرَّأْسَ وَمَا حَوى وَالبَطْنَ وَمَا وَعى وَذَکَرَ المَوْتَ وَالْبِلى وَعَلِمَ اَنَّ الجَنَّةَ مَحْفُوفَةٌ بِالمَکَارِهِ وَالنَّارَ مَحْفُوفَةٌ بِالشَّهَوَاتِ .
خداوند رحمت کند کسى که از خداوند آن گونه که سزاوار است شرم کند ، پس سر و چشم و گوش و زبان را از گناه ، و شکم را از خوراکى و آشامیدنى حرام حفظ نماید ، مرگ و پوسیدن بدن را در قبر به یاد آورد ، و بداند که بهشت پیچیده به رنج تکالیف و جهنم پیچیده به لذت شهوات است .
در زمینه ى این امور سعادت بخش و حافظ انسان از هلاکت و شقاوت ، مسایل بسیار مهمى از انبیا و امامان در معتبرترین و مفصل ترین کتب روایت شده ، که آنچه در قسمتهاى گذشته خواندید ، نمونه اى اندک از آن دریاى بیکران پرگوهر است . از اهل دل نیز مواعظ و حکمى نقل شده که مجموعه ى آنها براى انسان نسخه اى درمان کننده ، و راهى به سوى سلامت و درستى ، و طریقى براى نجات از آلودگیها و گناهان است که نمونه اى از آن حکمت ها را در سطور زیر مى خوانید :
بیدارى فرموده : چهار چیز را در چهار چیز طلب کردیم ولى راهش را اشتباه کردیم ، دیدیم در چهار چیز دیگر است : بى نیازى را در ثروت و مال طلبیدیم ، در قناعت یافتیم ; مقام را در حسب طالب شدیم ، در تقوا پیدا کردیم ; راحتى را در زیادى مال خواستیم ، در کمى مال دیدیم ; نعمت را در لباس و خوراک و رسیدن به لذتها طلب کردیم ، ولى در سلامت بدن یافتیم .
در وصایاى لقمان به فرزندش آمده : فردا که در پیشگاه خداوند قرار گرفتى از چهار چیز سؤال مى شوى : جوانى ات را در چه چیز کهنه کردى ، و عمرت را در چه برنامه اى تمام کردى ، و ثروتت را از کجا به دست آوردى ، و مال به دست آورده را کجا خرج کردى ؟ براى خداوند جواب آماده کن.
اهل حالى مى گوید : دانشمندان بر چهار کلمه اتفاق کرده اند ، و من آنها را از چهار کتاب انتخاب کرده ام :
تورات : کسى که قناعت کرد ، سیر شد . زبور : آن کس که سکوت کرد به سلامت رسید . انجیل : هرکس از امور غیر حق و مردم ناباب کناره جست نجات یافت . قرآن : هرکس به پناه خدا رود ، به راه مستقیم هدایت شود.
سلیمان على به حمید طویل گفت : مرا موعظه کن . حمید گفت : اگر در جاى خلوت خدا را معصیت کنى و بدانى خداوند تو را مى بیند ، بر کار بسیار بزرگى جرأت کرده اى ، و اگر گمان برى تو را نمى بیند کافر شدى .
در قطعه اى پرقیمت آمده ، جبرییل گفت : اى محمد ! اگر عبادت ما در روى زمین بود ، سه برنامه انجام مى دادیم :
نوشاندن آب به مسلمانان ، کمک به دارندگان زن و بچه ، پوشاندن گناهان مردم .
بزرگى فرموده : خداوندا ! بزرگترین طاعت در قلبم امید به توست ، و شیرین ترین سخن در زبانم ثناى توست ، و محبوبترین ساعت نزد من وقت لقاى توست .
اهل حالى فرموده : ابلیس ملعون به پنج برنامه بدبخت شد :
به گناه اقرار نکرد ، از گناه پشیمان نشد ، خود را سرزنش ننمود ، عزم توبه نکرد و از رحمت خداوند مأیوس شد ; و آدم (علیه السلام) به پنچ چیز سعادتمند شد : به گناهش اقرار کرد ، بر معصیتش پشیمان شد ، خود را سرزنش نمود ، در توبه شتاب کرد و از رحمت حق ناامید نشد .
یحیى بن معاذ گفت : پرخور ، قدرت و قوتش زیاد مى شود و هرکس قدرتش زیاد شود ، شهوتش اضافه مى شود و هرکس شهوتش زیاد شود ، گناهش فراوان مى گردد و هرکس گناهش فراوان شود ، سنگدل مى گردد و هرکس سنگدل شود ، در آفات دنیا و زر و زیورش غرق مى گردد .
درباره ى صفات اولیا گفته شده : اینان را سه خصلت است : اول : سکوت و حفظ زبان است که درِ نجات مى باشد . دوم : خالى بودن شکم است که آن کلید خیرات است . سوم : به زحمت انداختن نفس در عبادات و روزه ى روز و عبادت شب است .
بدون شک هر گنهکارى اگر به نسخه ى شفابخش حق ، و پیامبر و امام معصوم ، و عالم ربانى عمل کند ، گناهش بخشیده و روح بیمارش درمان مى شود .
گنهکار باید به این حقیقت توجه کند که بعثت انبیا ، و امامت امامان ، و علم و حکمت عالمان براى این بوده که بیماریهاى فکرى و روحى و اخلاقى و عملى انسانها معالجه شود ، بنابراین معنا ندارد گنهکار به منزل ناامیدى بنشیند ، و قلب خود را آلوده به یأس کند و گناهش را ادامه دهد ، و بر شقاوت و بدبختى اش بیفزاید ، بلکه بر او واجب است با توجه به تعالیم حق و دستورات انبیا و ائمه و بخصوص با نظر به رحمت واسعه ى حق و توبه پذیرى خداوند ، و لطف و مغفرت حضرت محبوب ، اقدام به توبه نماید .
توبه آغوش رحمت
تالیف: استاد حسین انصاریان
http://www.erfan.ir/farsi/book/view.php?id=39&catid=4